பாரதத்தின் மீதான அந்நிய படையெடுப்புகள் மற்றும் போர்களினால் நாம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது என்ன?

முன்னுரை:

மனித வளங்கள், பொருட்கள், இராணுவ பலம் மற்றும் கம்பீரமான இறையாண்மைகளால் பிரமாண்டமாக ஆளப்படும் பண்பாட்டு, அரசியல் மற்றும் சமூக ரீதியாக முன்னேறிய தேசம், பல நூற்றாண்டுகளாக, பல்வேறு கீழ்த்தரமான, அடாவடித்தனமான வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளர்களால் பாதிக்கப்பட்டும் கூட எவ்வாறு தொடர்ந்து தேர்ச்சி பெற்றது என்று எந்த வரலாற்று மாணவரும் ஆச்சரியப்படுவதை நிறுத்த முடியாது. மொகலாயர்களால் மூன்று நூற்றாண்டுகள் மற்றும் ஆங்கிலேயர்களால் இரண்டு நூற்றாண்டுகள் நம்மை அடிமைப்படுத்தி வைத்திருந்தனர். முன்னோர்கள் இன்னும் கொஞ்சம் புத்திசாலிகளாகவும், அறிவாளிகளாகவும், சாமர்த்தியசாலிகளாகவும் இருந்திருந்தால் நாம் எதிரிகளிடம் தோற்று இருக்கத் தேவையில்லை என்பதற்கு உதாரணமாக சில வரலாற்று நிகழ்வுகளைக் காண்போம்.

இதோ ஒரு சில நிகழ்வுகள்:

ஹைடாஸ்பஸ் போர் ஜீலம் போர் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது.

அலெக்சாண்டர் இந்தியாவின் எல்லையைத் தாண்டியபோது, ​​தட்சசீலாவின் மன்னன் அம்பி அவருக்கு அன்பான வரவேற்பு அளித்தார். அவர் அவருக்கு மகத்தான பரிசுகளை வழங்கினார் மற்றும் அவரது மேலாதிக்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டார். அலெக்சாண்டரின் உதவியுடன், தனது உள்ளூர் போட்டியாளரான போரஸைப் பழிவாங்க விரும்பினார். இப்பகுதியின் பல சிறிய தலைவர்களும் கிரேக்க படையெடுப்பாளரிடம் சண்டையிடாமல் அடிபணிந்தனர். இருப்பினும், ஜீலம் மற்றும் செனாப் இடையே ஒரே தைரியமான மற்றும் சக்திவாய்ந்த ஆட்சியாளரான போரஸ், சரணடைய மறுத்து, வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளரை எதிர்த்து நிற்க முடிவு செய்தார். கிரேக்க வரலாற்றாசிரியர்கள் எதிர்பார்த்தபடி, ஹைடாஸ்பஸ் போரில் போரஸை அலெக்சாண்டர் வென்றார் என்று கிரேக்க வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகின்றனர்.

மற்றொரு பதிப்பு உள்ளது. அலெக்சாண்டர் போரஸிடம் தோற்றது மட்டுமல்லாமல், முற்றிலும் சோர்வடைந்து, களத்தை விட்டு வெளியேறி இந்தியாவை விட்டு வெளியேற வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது இப்படியும் ஒரு கூற்று உள்ளது. காரணம் என்னவெனில் போரஸ் தோற்று அலெக்ஸாண்டரிடம் கொண்டுவரப்பட்டார். போரஸிடம் அலெக்சாண்டர் கேட்டார்' உன்னை நான் எப்படி நடத்த வேண்டும்' என்று அதற்கு போரஸ் , 'ஒரு அரசன் மற்றொரு அரசனை நடத்துவது போல் நீ என்னை நடத்த வேண்டும்' என்று கூறினார்.அந்த வார்த்தைகள் அலெக்சாண்டரை மிகவும் ஈர்த்தது. தான் வென்ற அனைத்து பகுதிகளையும் போரசிடம் திரும்ப ஒப்படைத்து விட்டு வெளியேறியதாக வரலாறு கூறுகிறது. தனது உள்ளூர் போட்டியாளரான போரஸை பழிவாங்கும் நோக்கத்துடன் அம்பி செய்த துரோகமே இந்த போருக்கு காரணமாக இருந்தது. அம்பி போரஸ் மீது காழ்ப்புணர்ச்சி கொள்ளாமல் இருந்திருந்தால் அந்நியரான அலெக்சாண்டர் படையெடுப்பு நிகழ்ந்திருக்க வாய்ப்பே இல்லை .

இரண்டாம் தரைன் போர்:

முஹம்மது கோரி துருக்கியர்களின் ஆட்சியாளராக இருந்தார். அதே சமயம் பிரித்விராஜ் சவுகான் இந்தியாவின் ராஜபுத்திர ஆட்சியாளராக இருந்தார். முஹம்மது கோரி ப்ரித்விராஜ் சௌஹானால் முதல் தரைன் போரில் தோற்கடிக்கப்பட்டார். பிரித்திவிராஜின் சொந்த உறவினரான ஜெயசந்திரன் கன்னோஜை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தார். அவர் முழு வட இந்தியாவின் முதன்மையான ஆட்சியாளராக தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்ற லட்சியங்களைக் கொண்டிருந்தார். மேலும் வலிமைமிக்க பிருத்விராஜ் தனது கனவுக்கு தீர்க்க முடியாத தடையாக இருந்ததைக் கண்டார்.அவர் பிருத்விராஜைக் காட்டிக்கொடுத்தார் மற்றும் இரண்டாம் தரைன் போரில் கோரிக்கு வெளிப்படையாக உதவினார். பிருத்விராஜ் தோற்கடிக்கப்பட்டார். சோகமான நகைச்சுவை என்னவென்றால், அந்த மோசமான துரோகி பின்னர் சந்தவார் போரில் அதே கோரியால் கொல்லப்பட்டார்.

தமிழக வரலாற்றில் சேரர், சோழர், பாண்டியர்கள், பல்லவர்கள் எப்பொழுதும் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருப்பதை நாம் தவறாமல் காண்கிறோம். ஒருமுறை, பதிவுசெய்யப்பட்ட வரலாற்றில் ஒரே ஒருமுறை மட்டுமே அவர்கள் ஒன்றாக இணைந்தனர்.அதுவும் எந்த ஒரு உன்னதமான காரணத்திற்காக அல்ல. மூவரும் ஒன்றாக சேர்ந்து பாரி மன்னனுடன் சண்டையிட்டுக் கொன்றனர்.

தற்போதைய சூழ்நிலை

நம் வரலாற்றில் இப்படிப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான நிகழ்வுகளில் சிலவற்றைத்தான் மேலே கொடுத்துள்ளோம். இதுபோன்ற எல்லா நிகழ்வுகளையும் நாம் விவரிக்கத் தொடங்கினால், அது மகா பாரதத்தைப் போலவே பல தொகுதிகளாக ஓடும். எனவே இதுவரை பார்த்தது போதும் என்று நிறுத்திக் கொள்வோம். முடிந்தது முடிந்ததுதான். இன்றுவரை நாம் ஏதாவது கற்றுக்கொண்டோமா?இப்போது நம் சமூகத்தின் தற்போதைய இக்கட்டான நிலையை உணர்வுப்பூர்வமாக, பகுத்தறிவுடன் ஆராய்வோம். பிரிவினையான, பரிதாபகரமான, கடுமையான, பழமையான உள்ளுணர்வு நிறைந்த பல குழுக்களிடையே ஒரு தொப்பியின் துளியில் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட வாய்ப்புள்ளது.அதற்கு ஒரு தொப்பி கூட தேவையில்லை.முதல் சுதந்திரப் போரின்போது, ​​ஒரே தேசமாக நாம் போற்றத்தக்க ஒற்றுமையைக் கண்டு அதிர்ச்சியடைந்த ஆங்கிலேயர்கள், மதத்தின் அடிப்படையில் நம்மைப் பிரித்தெடுத்தனர். மெக்காலேயின் கல்விச் சூத்திரத்தின் மூலம் நமது அசல் உன்னத சாதி அமைப்பை உடனடியாக அழித்தார்கள். ஆக்கிரமிப்பு பிரச்சாரத்தின் மூலம் பாகுபாட்டின் சில தவறான நிகழ்வுகள் பெரிதாக்கப்பட்டு, மேல் மற்றும் கீழ் சாதிகள் பற்றிய அழியாத அபிப்பிராயம் வெற்றிகரமாக புனையப்பட்டது.

இதன்மூலம் நம்மிடையே பிற்படுத்தப்பட்டோர், முன்னோடிகள் என செயற்கையான வகுப்புகளை உருவாக்குகிறோம். நாம் பலியாகிவிட்டோம். நாம் இன்னும் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம். . இப்போது, ​​அசல் சாதி அமைப்புகளோ அல்லது போலியானவைகளோ இல்லை. பிளவுபடுத்தும் உளவியலுக்கு மேலும் எரியூட்டும் வகையில், தேசிய ஒருமைப்பாட்டின் சவப்பெட்டியில் இறுதி ஆணியாக இருக்கும் 'சாதி அடிப்படையிலான மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பு' என்ற மிக மோசமான கோரிக்கைகளை ஒவ்வொரு எதிர்க்கட்சிகளும் கேட்கின்றன.

முடிவுரை

வெறுமனே பிறரைக் குறைகூறி, அவர்கள் நேர்மையாகவும், தங்களைத் திருத்திக் கொள்வதற்கு ஏற்புடையவர்களாகவும் இருக்க வேண்டும் என்று எதிர்பார்ப்பதால் எதையும் சாதிக்க முடியாது. ஒரு ஜனநாயகத்தில், முழு அமைப்புகளின் ஆரோக்கியமான செயல்பாட்டை உறுதி செய்வதில் தலைவர்களைப் போலவே, குடிமக்கள் அல்லது கிங் மேக்கர்களாகிய நமக்கும் பொறுப்பு உள்ளது. நாம் அனைவரும் தீர்மானிக்க வேண்டும்

நமது எண்ணங்கள், வார்த்தைகள் மற்றும் செயல்கள் அனைத்திலும் முழு தேசத்தின் ஒருங்கிணைந்த பகுதியாக நம்மை ஒன்றாக்கிக் கொள்ள வேண்டும். தேர்தல்களின் போது நேர்மையான, தன்னலமற்ற, நேர்மையான வேட்பாளர்களை மட்டுமே தேர்ந்தெடுக்கவும்.அனைத்து தேசிய மன்றங்களிலும் நம்மை ஈடுபடுத்துவதன் மூலம் அரசியல் செயல்பாட்டில் நேர்மறையாக பங்கேற்கவும். நமது உடல் சூழலை சுத்தமாகவும் நேர்த்தியாகவும் வைத்திருங்கள்.மேலும், அண்டை வீட்டாரிடையே நட்பு மற்றும் அன்பின் உணர்வை வெளிப்படுத்துங்கள். நம்மால் முடிந்தவரை அவர்களுக்கு உதவுங்கள.அனைத்து விழாக்களிலும் அவர்களுடன் கலந்துகொள்ளுங்கள்.

தேசிய வளங்களில் இருந்து நாம் எவ்வாறு அதிகபட்சம் பெற முடியும் என்பதற்குப் பதிலாக, நமது தாய்நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு நாம் எவ்வளவு, எத்தனை வழிகளில் பங்களிக்க முடியும் என்பதை எப்போதும் சிந்தித்துப் பாருங்கள். 'அதிகம் கொடு, குறைவாக எடுத்துக்கொள்' என்பதே நமது முழக்கமாக இருக்க வேண்டும்.பல பாரதிய மொழிகளில் உரையாட கற்றுக்கொள்ளுங்கள் மற்றும் அனைத்து பிராந்தியங்களிலும் உள்ள மக்களுடன் தொடர்பு கொள்ளுங்கள்.

தேசியக் கொடி, தேசிய கீதம் மற்றும் பிற தேசிய சின்னங்களை மதிக்கவும்; நமது சந்ததியினரும் அந்த குணங்களை உள்வாங்குவதை உறுதி செய்யுங்கள். தேசபக்தியும் நல்லொழுக்க வாழ்வும் அவர்களின் வாழ்வில் வழிகாட்டும் சக்தியாக இருக்கட்டும். சுருக்கமாகச் சொன்னால், ஒற்றுமை நமது வரைபடமாக இருக்க வேண்டும். தேசபக்தி என்பது நமது வார்த்தையாக இருக்க வேண்டும்.

SOURCE :Thecommunemag. Com