மக்களவை மற்றும் சட்டமன்றத் தொகுதிகளின் எல்லைகள் சமமான பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்ய மறுவரையறை செய்யப்பட வேண்டும். அதனால் ஒவ்வொரு நபரின் வாக்கும் ஒரே மதிப்பைக் கொண்டிருக்கும்.
மக்களவைத் தொகுதிகள் ஒவ்வொரு மாநிலத்துக்கும் தொகுதிகளின் எண்ணிக்கை மற்றும் மாநிலத்தின் மக்கள்தொகை விகிதம் ஒரே மாதிரியாக இருக்கும் வகையில் ஒதுக்கப்பட வேண்டும். மாநில சட்டசபைகளிலும் இதே அணுகுமுறை பின்பற்றப்படுகிறது.
மக்கள் தொகை மாறும்போது, தொகுதிகளின் எண்ணிக்கை மற்றும் எல்லைகளை மறுசீரமைக்க வேண்டிய அவசியம் உள்ளது. மக்கள்தொகை புள்ளிவிவரங்களைத் தவிர, எல்லை நிர்ணயம், ஜெர்ரிமாண்டரிங் குற்றச்சாட்டுகளுக்கு எதிராக பாதுகாக்க புவியியல் பகுதிகளை தொகுதிகளாக நியாயமான முறையில் பிரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. ஜெர்ரிமாண்டரிங் என்பது தேர்தலில் ஒரு கட்சிக்கு நேர்மையற்ற முறையில் ஆதாயம் அளிக்க வேண்டி, வாக்களிப்புக்குரிய பகுதியின் அளவையும் எல்லைகளையும் மாற்றுதல் ஆகும்.
ஒவ்வொரு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகும் தொகுதிகளை எல்லை நிர்ணயம் செய்வது அரசியலமைப்புச் சட்டமாகும். அரசியலமைப்பின் பிரிவு 82 ("ஒவ்வொரு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகும் மறுசீரமைப்பு") மக்களவையில் ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் இடங்களை ஒதுக்குவதில் "மறுசீரமைப்பு" மற்றும் "ஒவ்வொரு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பு முடிந்தவுடன்" ஒவ்வொரு மாநிலத்தையும் தொகுதிகளாகப் பிரிக்க வேண்டும்.
81, 170, 330 மற்றும் 332 ஆகிய சட்டப்பிரிவுகள் மற்றும் மக்களவை மற்றும் மாநில சட்டசபைகளில் இடங்களின் அமைப்பு மற்றும் இடஒதுக்கீடு ஆகியவற்றைக் கையாளும் பிரிவுகளும் இந்த "மறுசீரமைப்பை" குறிப்பிடுகின்றன. எல்லை நிர்ணய நடவடிக்கை தன்னாட்சி அமைப்பான எல்லை நிர்ணய ஆணைக்குழுவினால் மேற்கொள்ளப்படுகிறது.
கடைசியாக எல்லை நிர்ணய நடவடிக்கை எப்போது மேற்கொள்ளப்பட்டது?
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு ஏழு முறை மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டாலும், எல்லை நிர்ணயம் நான்கு முறை மட்டுமே நடந்துள்ளது. 1952, 1963, 1973, மற்றும் 2002. கடைசியாக 2002ல் நடந்த எல்லை நிர்ணயப் பணியானது, தொகுதிகளின் எல்லையை மறுவரையறை செய்வதில் மட்டுமே ஈடுபட்டது. இதனால் தொகுதிகளின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கவில்லை. அதாவது 1976ஆம் ஆண்டு முதல் மக்களவைத் தொகுதிகளின் எண்ணிக்கை மாறவில்லை.
1976 இல் 42 வது திருத்தச் சட்டம், 2001 இல் 84 வது திருத்தச் சட்டம் மற்றும் 2003ல் 87 வது திருத்தச் சட்டம் அசல் விதிகளில் இருந்து விலகுவதை அனுமதிக்கும் வகையில் அரசியலமைப்புத் திருத்தம் செய்யப்பட்டுள்ளது.
அரசியலமைப்பின் தற்போதைய விதிகளின்படி, 2026க்குப் பிறகு, அதாவது 84 வது திருத்தத்திற்கு 25 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு மேற்கொள்ளப்பட்ட முதல் மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் அடிப்படையில் அடுத்த எல்லை நிர்ணயப் பணி நடைபெற வேண்டும். கோவிட்-19 தொற்றுநோய் காரணமாக 2021 மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பை மேற்கொள்ள முடியவில்லை.
மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பின் முதல் கட்டப் பணியான வீடுகள் பட்டியலிடும் பணி அடுத்த ஆண்டு மேற்கொள்ளப்பட்டால், உண்மையான மக்கள்தொகைக் கணக்கெடுப்பு 2025-ல் நடைபெறும். முதல் முடிவுகள் வெளியிட பொதுவாக குறைந்தது ஒன்று அல்லது இரண்டு ஆண்டுகள் ஆகும்.
எல்லாம் சுமூகமாகவும், விரைவாகவும் நடந்தால், 2029 பொதுத் தேர்தலை அதிக எண்ணிக்கையிலான மக்களவைத் தொகுதிகளுடன் நடத்தலாம்.
எல்லை நிர்ணயத்தை அரசியல் பிரச்சனையாக மாற்றுவது எது?
எல்லை நிர்ணயம் மொத்த நாடாளுமன்ற மற்றும் சட்டமன்ற இடங்களின் எண்ணிக்கையில் மாற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது. 1951 ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகை கணக்கெடுப்பைத் தொடர்ந்து மக்களவை தொகுதிகள் 489 இல் இருந்து 494 ஆக அதிகரித்தது, இது 1961 ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகைக் கணக்கெடுப்புக்குப் பிறகு 522 ஆகவும், இறுதியாக 1971 ஆம் ஆண்டு மக்கள்தொகைக் கணக்கெடுப்பின் பின்னர் 543 ஆகவும் அதிகரித்தது.
மக்கள்தொகை விகிதத்தின் அடிப்படையில் மாநிலங்கள் இடங்களைப் பெற வேண்டும் என்று அரசியலமைப்பு சொல்கிறதது. ஆனால் மக்கள் தொகை பெருக்கத்தை கட்டுப்படுத்திய மாநிலங்கள் இதனால் பாதிப்படைகிறது. மாநிலங்களுக்கு இடையேயான தொகுதிப் பங்கீட்டில் எல்லை நிர்ணயம் ஏற்படுத்திய தாக்கம், அரசியல் சண்டைகள் மற்றும் சர்ச்சைகளுக்கு வலுவான காரணமாகும்.
1970க்கு பிறகு மாற்றம் இல்லையா?
1976ல் இந்திரா காந்தியின் அரசாங்கம் 42வது திருத்தத்தை கொண்டு வந்தது. இந்த மசோதா 2001 வரை தொகுதி எல்லைகள் மற்றும் இட ஒதுக்கீட்டை மறுவடிவமைப்பதை நிறுத்தி, குடும்பக் கட்டுப்பாட்டை மேம்படுத்தும் முயற்சியை ஊக்குவித்தது.
2001 ஆம் ஆண்டு அடல் பிஹாரி வாஜ்பாயின் கீழ் NDA-I அரசாங்கத்தால் அரசியலமைப்பு (96வது திருத்தம்) மசோதா, 2000 மூலம் பாராளுமன்றம் மற்றும் சட்டமன்றங்களில் இடங்களின் எண்ணிக்கை முடக்கம் நீட்டிக்கப்பட்டது. இது அரசியலமைப்பு சட்டம், 2002 (84வது திருத்தம்) என இயற்றப்பட்டது.
வாஜ்பாய் அரசாங்கத்தால் கொண்டுவரப்பட்ட திருத்தத்திற்கான காரணம்:
குடும்பக் கட்டுப்பாடு திட்டங்களின் முன்னேற்றத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, தேசிய மக்கள்தொகைக் கொள்கையின் ஒரு பகுதியாக, புதிய எல்லை நிர்ணயத்தை மேற்கொள்வதற்கான காலவரம்பை 2026 ஆம் ஆண்டு வரை நீட்டிக்க அப்போதைய அரசாங்கம் முடிவு செய்தது. 2026ம் ஆண்டு தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது எதனால் ஏனென்றால், தேசிய மக்கள்தொகைக் கொள்கையின்படி, 2026ம் ஆண்டில் மக்கள்தொகை வளர்ச்சி சமன் செய்யப்படும் என்று அரசாங்கம் எதிர்பார்க்கிறது. மக்கள்தொகை கொள்கைகள் திட்டமிட்டபடி செயல்பட்டால், 2026க்குள், இந்தியாவில் பிறப்பு மற்றும் இறப்புகள் தோராயமாக சமமான எண்ணிக்கையில் இருக்க வேண்டும் என்பது அனுமானமாகும்.