தீராத கடனையும் தீர்த்தருளும் பொற்பனைக்கோட்டை முனீஸ்வரர்!

புதுக்கோட்டை அருகே ஒரு அடர்ந்த மரங்கள் கொண்ட சோலைவனக் காடு இருந்தது. அதில் முனிவர் ஒருவர் தவம் செய்து கொண்டிருந்தார். அப்போது, அந்தக் காட்டிற்குள் வேட்டையாட வேடன் ஒருவன் மனைவியுடன் வந்தான். வேட்டை மீது ஆர்வம் கொண்டிருந்த வேடன் மனைவியை மறந்து விட்டான். வேடன் மனைவி அழகிய மலர்களை கண்டு அந்த சோலைக்குள் சென்றாள். சிறிது நேரத்தில் தனது மனைவியை தேடலானான். ``குயிலி.. குயிலி...’’ என வனம் முழுக்க கத்தினான். கதறினான். கொடிய வன விலங்குகள் மனைவி குயிலியை கொன்று இருக்குமோ? என அஞ்சினான். அங்கும் இங்கும் ஓடினான்.

எங்கும் மனைவியை தேடி கண்டுபிடிக்க முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருக்க, அப்போது அந்த முனிவர் வேடனைப் பார்த்து ‘‘யாரப்பா நீ, இங்கே என்ன செய்கிறாய், எதையோ இழந்தது போல் துடிக்கிறாயே என்ன என்று கேட்க, தன் நிலையை சொல்லி அழுதான் அந்த வேடன். முனிவர் தன்னுடைய தன் தவபலத்தால் அந்த பெண் இருக்கும் இடத்தையும், அவள் நலமோடு இருப்பதையும் எடுத்துக் கூறினார். உடனே உற்சாகம் கொண்டு அவ்விடம் சென்று மனைவியை கண்டான் வேடன்.

அதற்கு நன்றிக் கடனாக தினம் தோறும் அந்த முனிவருக்கு கிழங்குகள், பழங்கள், முதலியவற்றை வழங்கிவந்தான். பின்னர் வேடனை அழைத்து அருகே அமரவைத்த முனிவர், வருமானத்திற்காக, நீ வாழ, வன விலங்கை கொல்லாதே, உன் வாழ்க்கைக்கு தேவையானவற்றை பெற்றிட, இந்த பகுதியில் ஒரு தங்கப் பனைமரம் தோன்றும், அந்த பனை மரத்தில் இருந்து ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு தங்கப் பனம்பழம் விழும், அதனை எடுத்து வாழ்க்கை நடத்தும்படி அந்த வேடனுக்கு முனிவர் கூறினார்.

அதனைக் கேட்டு மிகவும் மகிழ்ச்சி அடைந்தான் வேடன். முனிவர் கூறியதுபோல் பனைமரம் தோன்றி அதிலிருந்து தங்கப் பனம்பழங்கள் விழுந்தன. இதன் மதிப்பு தெரியாத அந்த வேடன் அந்த பகுதியில் இருந்த ஒரு வர்த்தகரிடம் தங்கப் பனம்பழத்தை கொடுத்து தேவையானவற்றை வாங்கிவந்தான்.

இந்த விஷயம் சோழமன்னனுக்கு கிடைக்க, வணிகரை அழைத்து விவரங்களை கேட்ட அவர், வேடனை காவலாளிகள் மூலம் அழைத்து வரச்செய்தார். பனை மரம் இருக்கும் இடத்திற்கு மன்னனும், வேடனுடன் சென்றார். தங்கப்பழம் விழுந்தது. மறுநாள் முதல் பழம் விழவில்லை. தவறை உணர்ந்த மன்னன், எளியவனுக்கு உதவிய இறைவன், எமக்கு அருளவில்லையே என வருந்தினான். அன்றிரவு மன்னன் கனவில் முனிவர் வேடத்தில் தோன்றிய சிவன், எல்லாம் எமது திருவிளையாடல். வனவிலங்குகளை வேடனிடம் இருந்து காப்பாற்றவே, யாம் அவனுக்கு அருளினோம்.