1948 ஆம் ஆண்டு முதல் PV காங்கிரஸ் கட்சியில் தனக்கென ஒரு முக்கிய இடத்தை செதுக்கினார், முரண்பாடுகளின் கடலாக இருந்த அக்கட்சியில், வெவ்வேறு பிரிவுகளுடன் உறவுகளை வளர்த்துக் கொண்டார், அவர் ஒரு "அஜாதசாத்ரு" (அவரது எதிரிகள் இன்னும் பிறக்கவில்லை) வாக பிரகாசித்தார். PV முதல் லோக்சபா தேர்தலில் ஹுசுராபாக் தொகுதியில் காங்கிரஸ் பிரதிநிதியாக போட்டியிட்டு கம்யூனிஸ்ட் கட்சி வேட்பாளரிடம் தோல்வியடைந்தார். பின்னர் 1957 இல் சட்டமன்றத் தேர்தலில் போட்டியிட்டு மந்தனியிலிருந்து வென்றார். அடுத்த இருபது ஆண்டுகளாக அவர் ஒருபோதும் தேர்தலில் தோற்றதில்லை. 1964 இல் அவர் மாநில அமைச்சரானார் மற்றும் 1971 வரை பல இலாகாக்களைக் கையாண்டார்.
தெலுங்கானா பிராந்தியத்தில் நிலமற்ற விவசாயிகளின் பெருகிவரும் போராட்டத்தைத் தணிப்பதற்காகவும், தெலுங்கானா சார்பு கட்சியின் அச்சுறுத்தலை எதிர்கொள்வதற்காகவும் பிரதமர் இந்திரா காந்தியால் பரிந்துரைக்கப்பட்டார் PV. சோசலிச மதிப்புகள் கொண்ட தெலுங்கானா மனிதர், பின்தங்கிய சாதிகள் மற்றும் நிலமற்ற விவசாயிகளை ஈர்த்தவர், மேலும் எந்தவொரு காங்கிரஸ் கோஷ்டியினாலும் அவர் ஆதரிக்கப்படவில்லை என்பதால் இந்திரா காந்தி, முதல்வர் பதவிக்கு PVயை தேர்வு செய்தார். மாநிலத்தில் நில சீர்திருத்தங்களைச் செயல்படுத்திய PV, ஜெய் ஆந்திரா இயக்கத்தை ஒடுக்குவதற்காக ஜனாதிபதியின் ஆட்சி 1973ல் விதிக்கப்படும் வரை முதலமைச்சராக பணியாற்றினார்
இந்திரா காந்தி தனது விருப்பத்தை நிறைவேற்றக்கூடிய ஒருவரை தேடினார். தனது குடும்பத்தை அரசியலில் உயர்த்துவதற்கான எந்த லட்சியங்களும் இல்லாத, சமரசத்தை விரும்பிய முதலமைச்சராக இருந்த அவர், இந்தத் தேடலுக்குப் பொருந்தினார். ஏறக்குறைய இரண்டு தசாப்தங்களுக்குப் பிறகு, சோனியா காந்தி இதே காரணங்களுக்காக அவரை பிரதமர் வேட்பாளராக தேர்வு செய்தார்.
PV அரசியல் வனவாசத்தில் 1973-74 இரண்டு ஆண்டுகள் கழித்தார். கட்சியில் விசுவாசிகளைத் தேடிக்கொண்டிருந்த இந்திரா காந்தி, 1974 அக்டோபரில் காங்கிரஸ் பொதுச் செயலாளராக PV யை நியமித்தார்.
அவசரநிலை காங்கிரஸ் கட்சியின் நற்பெயரைக் கெடுத்தது. 1977 தேர்தலில் வட இந்தியாவில் காங்கிரஸ் தூக்கியடிக்கப்பட்டது. ஆனால் தென் மாநிலங்கள் காங்கிரசுக்கு வாக்களித்தன. ஹனுமகொண்டா தொகுதியில் இருந்து மக்களவைக்கு திரும்பிய PV பொது கணக்குக் குழுவின் (PAC) தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். 1980 தேர்தல்களில் காங்கிரஸ் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தபோது, இந்திரா காந்தி PVயை வெளியுறவு அமைச்சராக நியமித்தார், விரைவில் அவர் இந்திராவின் நம்பகமான ஆலோசகரானார்.
"ஆபரேஷன் ப்ளூ ஸ்டார்" நடந்து ஒரு மாதத்திற்குப் பிறகு, உள்நாட்டு பாதுகாப்பு குறித்து கவலைப்பட்ட இந்திரா காந்தி, ஜூலை 1984 இல் PV யை உள்துறை அமைச்சராக நியமித்தார். 1984 அக்டோபரில் இந்திரா காந்தி படுகொலை செய்யப்பட்ட பின்னர் ஏற்பட்ட சீக்கியர் படுகொலைகளில் PVக்கும் பங்கிருந்தது. டெல்லியின் பாதுகாப்புப் பொறுப்பில் இருந்த PV தன் பொறுப்பைத் தவிர்த்து, பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியின் (சீக்கியர்களைக் கொல்ல அனுமதித்தவர்) மௌனத்தை கேள்வி கேட்க மறுத்துவிட்டார், டெல்லியில் நடந்த வன்முறைகளுக்கு பிரதமரின் அலுவலகம், இவர் அதிகாரத்தைப் புறக்கணித்து ஒருங்கிணைந்த பதிலைக் கொடுத்தது. இதனால் இவருக்கு கொலைகளில்பங்கு இல்லை என கிளீன் சிட் கொடுக்கப்பட்டது. எனினும் இக்கொலைகளில் ராஜீவ் காந்தியின் பங்கை கேள்வி கேட்க PVக்கு துணிச்சல் இல்லை. அவர் காந்தி குடும்பத்தை மீறுவதற்கு அஞ்சினார்.
ராஜீவ் காந்தியின் அமைச்சரவையில், PV பாதுகாப்புத் துறைக்கு மாற்றப்பட்டார். செப்டம்பர் 1985 இல், கல்வி அமைச்சராக பொறுப்பேற்றார், 1986 வாக்கில் அவர் தேசிய கல்வி கொள்கையை உருவாக்கினார். நவோதயா பள்ளி அமைப்பு PV யின் அறிவுக் குழந்தையாகும்.
1987 ஆம் ஆண்டில் ஜனாதிபதி ஜயில் சிங்கின் பதவிக்காலத்திற்குப் பிறகு இந்தியாவின் ஜனாதிபதியாக PV ஆக வேண்டும். ஆனால் ராஜீவ் காந்தி ராவின் நெருங்கிய நண்பரான ஆர்.வெங்கடராமனை இந்த பதவிக்கு அவர் விரும்பினார். 1988 வாக்கில், ராஜீவ் காந்தி ராவை வெளியுறவு அமைச்சராக மீண்டும் நியமித்தார்.
1989 ல் காங்கிரஸ் தேர்தலில் தோல்வியடைந்த பின்னர், இழப்புகள் மற்றும் ராஜீவ் காந்தியின் பதவிக்காலம் ஆகியவற்றைப் பற்றி சிந்திக்கத் தொடங்கிய ராவ் பெயரிடப்படாத ஒரு விமர்சனத்தை வெளியிட்டார். 1990 ஆம் ஆண்டில் மாரடைப்பால் பாதிக்கப்பட்டபோது, அவர் அறுவை சிகிச்சைக்காக அமெரிக்காவிற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். அவர் அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பியபோது, கோர்டல்லத்தில் உள்ள சித்தேஸ்வரி பீதத்திலிருந்து ஒரு ஆன்மா அழைப்பதைக் கண்டார். ராவின் அரசியல் பொறுப்புகளை விட்டுவிட்டு கோர்டல்லத்திற்கு மாறுமாறு அவர்கள் கேட்டார்கள். அவரது இயல்புக்கு உண்மையாக, ராவ் இந்த வாய்ப்பை நிராகரிக்கவும் இல்லை ஏற்கவும் இல்லை.
ஏப்ரல் 1991 க்குள், ஓய்வு பெறுவதைப் பற்றி சிந்தித்த ராவ் கட்சி ஊழியர்களால் தூண்டப்பட்டு மே மாதம் மகாராஷ்டிராவில் உள்ள தனது தொகுதியில் மாற்று வேட்பாளருக்காக பிரச்சாரம் செய்ய கடமைப்பட்டார், அப்போது ராஜீவ் காந்தியின் படுகொலை செய்தி ராவை வந்து சேர்ந்தது. காங்கிரஸ் கட்சித் தலைவர் குறித்து முடிவெடுக்க நியமிக்கப்பட்ட சோனியா காந்தி, சரத் பவார், என் டி திவாரி, கே நட்வர் சிங், அர்ஜுன் சிங், மாதவ்ராவ் சிந்தியா, ஷங்கர் தயால் சர்மா ஆகியோரின் மத்தியில் தேடிப்பார்த்தார். இந்திரா காந்தியின் முதன்மை செயலாளர் பி.என்.ஹக்ஸரின் புத்திசாலித்தனமான ஆலோசனையை நாடி, கடைசியில் ராவை நியமித்தார்.
சோனியா காந்தி ராவ் மீது ஆர்வம் காட்டவில்லை என்றாலும், ராவின் நீண்ட அரசியல் வாழ்க்கையில் அவர் ஒருபோதும் கருத்து வேறுபாடு அல்லது கலகம் செய்யவில்லை. அவர் எந்த கோஷ்டியையும் பராமரிக்கவில்லை, எதிரிகள் இல்லை. ஒரு விசுவாசமான பிரதமர் அவர்கள் சார்பாக பணியாற்ற வேண்டும் என்று விரும்பிய காந்தி குடும்பத்திற்கு அவர் ஒரு பாதுகாப்பான பந்தயமாகத் தோன்றினார். ராவ் பிரதமரான ஏமாற்றத்தோடு, ஓரங்கட்டப்பட்ட காங்கிரஸ் மூத்த தலைவர்கள் ராவுடன் ஒத்துழைக்க மறுத்துவிட்டனர். பெரும்பான்மை இல்லாத காங்கிரஸ் தலைமையிலான அரசாங்கத்திற்கு தலைமை தாங்குவதற்கான சுமை முழுதும் ராவின் தோள்களில் விழுந்தது.
நரசிம்ம ராவ் இந்தியாவின் 9 வது பிரதமராக ஜூன் 19, 1991 அன்று பொறுப்பேற்றார், பரிந்துரைக்கப்பட்ட ஆறு வாரங்களுக்கு கூட இல்லாமல் இரண்டு வார இறக்குமதிக்கு மட்டுமே இந்தியா போதுமான அளவு இருப்பு வைத்திருந்தது. ஒரு காங்கிரஸ் மனிதராக, ஒரு சிறுபான்மை அரசாங்கத்தின் தலைவராக இருந்த அவர், பொருளாதார சீர்திருத்தங்களை ஒற்றைக் கையால் கொண்டுவந்தார், இது இந்திய பொருளாதாரத்தை முன்னேற்றப் பாதையில் கொண்டு சென்றது. மன்மோகன் சிங்கை நிதி அமைச்சராகக் கொண்டு ராவ் நோய்வாய்ப்பட்ட இந்தியப் பொருளாதாரத்தை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கும் தனது லட்சியத் திட்டங்களைத் தொடங்கினார்.
அவர் வரிகளை குறைத்தார், கட்டணங்களை குறைத்தார், தனியார் துறையை ஊக்குவித்தார், லைசென்ஸ் ராஜ் அகற்றினார். முதலீடுகளுக்கான பங்குச் சந்தைகளைத் திறந்தார், இந்திய ரூபாயைக் குறைத்து, தேசிய பங்குச் சந்தையைத் தொடங்கினார். 1996 வாக்கில், அவர் பதவியில் இருந்து விலகியபோது, இந்தியப் பொருளாதாரம் 7.5% ஆக வளர்ந்து வந்தது. தனது தைரியமான பொருளாதார சீர்திருத்தங்கள் மூலம், ராவ் இந்தியாவில் மாற்றத்தை கட்டவிழ்த்துவிட்டார். கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு துறையும், பல மாற்றங்களைக் கண்டது. தொலைத்தொடர்பு, உள்கட்டமைப்பு மேம்பாடு, விமானத் துறை, தொலைக்காட்சி மற்றும் ஒளிபரப்பு மற்றும் பல. மெதுவாக நுகர்வு முறை (consumer) உருவாகத் தொடங்கியது, நடுத்தர வர்க்கம் அதிகாரம் பெற்றது. படிப்படியாக ஆனால் நுட்பமான வளர்ச்சி ஒரு புதிய நம்பிக்கையை கொண்டு வந்தது. "Welfare State" நடைமுறைகளை நெறிப்படுத்துவதற்கான கடினமான பணியைத் தொடங்கிய ராவ் வேலைவாய்ப்பு உத்தரவாதங்கள் மற்றும் உணவுப் பாதுகாப்பு போன்ற பல சமூக நலத் திட்டங்களைத் தொடங்கினார்.
ராவ் ஆட்சியைத் தொடங்கிய போது இலங்கையுடனான இந்தியாவின் உறவுகள் முறிந்திருந்தன. உள்நாட்டு நிலைமை கூட நிலையற்றதாக இருந்தது. காஷ்மீர் இந்து இனப்படுகொலையின் காயங்களிலிருந்தும், காஷ்மீர் பண்டிதர்களின் வெளியேற்றத்தைத் தொடர்ந்து, காஷ்மீர் ஒரு வெடிப்பெட்டியாக மாறியுள்ளது. பஞ்சாப் போர்க்குணத்துடன் துடித்துக் கொண்டிருந்தது. பிரிவினை இயக்கங்கள் வடகிழக்கு பிராந்தியத்தை ஆட்டுவித்தன. ஆனால் அவர் பிரதமர் அலுவலகத்தை விட்டு வெளியேறிய நேரத்தில் இயல்பான நிலைமை பஞ்சாப் மற்றும் அசாமுக்கு திரும்பியது.
1991 பனிப்போரின் முடிவைக் குறித்தது. ராவ் ஆட்சிக்கு வந்தபோது, இந்தியாவின் நெருங்கிய பங்காளியாக இருந்த சோவியத் யூனியனின் வீழ்ச்சியுடன் புவிசார் அரசியல் ஒரு கொந்தளிப்பான கட்டத்தில் சென்று கொண்டிருந்தது. புதிய உலகளாவிய உலக ஒழுங்கிற்கு ஏற்ப, இந்தியா தனது வெளியுறவுக் கொள்கையை மாற்றியமைக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. எந்தவொரு தடுமாற்றமும் இல்லாமல், வளர்ந்து வரும் புவிசார் அரசியல் சவால்களை எதிர்கொண்டு, ராவ் 'லுக் ஈஸ்ட்' கொள்கையை அறிமுகப்படுத்தினார், சீனா, அமெரிக்கா, மேற்கு ஐரோப்பா மற்றும் கிழக்கு ஆசியாவுடனான உறவுகளை புதுப்பித்தார். முஸ்லிம்களை கோபப்படுத்தினாலும் பரவாயில்லை என்று வெளிப்படையாக இஸ்ரேலை அணுகினார். தேசிய பாதுகாப்பை வலுப்படுத்த விஞ்ஞானிகளை அணுசக்தி சோதனைகளுக்குத் தயாரிக்கும்படி கேட்டு, அணுசக்தி தடுப்புக்கான அடித்தளங்களை அமைத்தார். அவர் பாலிஸ்டிக் ஏவுகணை திட்டத்தை ஊக்குவித்தார்.
வழக்கமான நிர்வாகத்தைத் தவிர, சோனியா காந்தியை நிர்வகிப்பது ராவுக்கு மிகப்பெரிய பணியாக இருந்தது. சோனியாவுடனான ராவின் உறவு முதல் ஒன்றரை ஆண்டுகளில் எந்த பெரிய சம்பவமும் இல்லாமல் இருந்தது. 1992 டிசம்பரில் பாபர் மசூதி இடிப்பு ஒரு பிளவை உருவாக்கியது. ராவின் செயலற்ற தன்மையால் காங்கிரஸ் கலங்கியிருந்தாலும், இந்து சமூகம் அதைப் பாராட்டியது. மசூதி இடிக்கப்பட்ட முக்கியமான தருணங்களில் தன்னை அணுக முடியாத படி ராவ் இருந்ததாக அவர் மீது குற்றம் சாட்டப்பட்டது. மசூதியை மீண்டும் கட்டியெழுப்ப அவருக்கு அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால் கடைசி வரை அதை அவர் செய்யவில்லை. பின்னர் லிபர்ஹான் கமிஷனும் அனைத்து குற்றச்சாட்டுகளில் இருந்து ராவை விடுவித்தது.
அமைச்சரவையை மாற்றியமைப்பதன் மூலம் தனது நிலையை பலப்படுத்துவதற்கான அவர் பாஜக அல்லாத எதிராளிகள் நம்பிக்கையைப் பெற்றார் மற்றும் விமர்சகர்களை திருப்திபடுத்தினார். பொருளாதாரம் மிகச் சிறப்பாக செயல்படுவதால், மக்கள் அவருடைய எல்லா தவறுகளையும் புறக்கணித்தனர். அனைத்து முரண்பாடுகளையும், சேவையாற்றும் காங்கிரஸ்காரர்களின் பெரும் கூட்டணியையும் எதிர்த்துப் போராடிய ராவ் சிறுபான்மை அரசாங்கத்தை ஐந்து ஆண்டுகளாக நடத்தினார், மேலும் தனது கொள்கைகள், சீர்திருத்தங்கள் மற்றும் கோட்பாடுகளின் மூலம் நாட்டை ஒரு வலுவான பீடத்தில் உறுதியாக வைத்தார்.
ராவின் நீண்ட அரசியல் பயணம் முரண்பாடுகளால் நிரம்பியுள்ளது, அதே நேரத்தில் பல குற்றச்சாட்டுகளுக்கு அவர் ஆளானாலும் சரிந்து விழுந்த இந்திய பொருளாதாரத்தை சரிசெய்ய அவர் மட்டுமே முயன்றார், இந்தியாவின் வெளியுறவுக் கொள்கையை மறுசீரமைத்தார் . தனது அரசியல் வாழ்க்கையில் எழுச்சிகள் மற்றும் தாழ்வுகள் இருந்தபோதிலும், அவர் உள்நோக்கத்தின் மூலமாகவும், அவரது திறன்களையும் பலவீனங்களையும் மதிப்பிடுவதன் மூலமும் தன்னைப் புதுப்பித்துக் கொள்ள முயன்றார். வினய் சீதாபதி தனது புத்தகமான ஹாஃப் லயனில் ராவின் சிறப்பான ஆளுமையை சுருக்கமாகக் கூறுகிறார் "சாணக்யாவின் அரசியல் திறமையையும், எட்மண்ட் புர்கின் தொலைநோக்கு பார்வையையும் நரசிம்ம ராவ் கொண்டிருந்தார்"
125 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வரலாற்றைக் கொண்ட ஒரு அரசியல் கட்சியைச் சேர்ந்தவர் என்றாலும், எந்த கோஷ்டியும் அவருக்கு ஆதரவாக நிற்கவில்லை. காந்தி வம்சத்தின் கோபத்தை சம்பாதித்த அவர், அதன் பல பாவங்களுக்காக குற்றம் சாட்டப்பட்டார். டெல்லியில் (அவரது கர்மா பூமி) ஒரு மரியாதைக்குரிய அடக்கம் கூட அவருக்கு மறுக்கப்பட்டது, நாட்டின் பிரதமராக இருந்ததற்காக உரிய அங்கீகாரம் கூட அவருக்கு கிடைக்கவில்லை. குடும்பத்தினரும் குடும்பத்தினரால் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட கட்சியும் அவரை வெறுத்து, நாட்டிற்காக பல வெற்றிகளை சம்பாதித்தவரை அந்நியப்படுத்தின.
அசாதாரண மேதையான அவரை காங்கிரஸ் தனது தெளிவற்ற தன்மையால் மறுக்கையில், தெலுங்கானா அரசாங்கம் PV நரசிம்ம ராவின் பிறந்த நூற்றாண்டு கொண்டாட்டத்தை இந்த வருடம் ஆரம்பித்து வைத்துள்ளது.2015ல் நரேந்திர மோடி தலைமையிலான NDA அரசாங்கம் தான் அவருக்கு டெல்லியில் நினைவுச் சின்னம் அமைத்தது என்பது இங்கே குறிப்பிடத்தக்கது.
Translated From: https://myind.net/Home/viewArticle/pv-narasimha-rao-the-man-of-contradictions-who-failed-to-receive-his-due
Cover Image Courtesy: The Economic Times